رواية أسيرة الفهد الفصل الحادي والعشرون 21 بقلم ندى أحمد

الناس اتصلت بالاسعاف و اخدوا معتز المستشفى و كانت برده اللى فيها ملك (سبحان الله على الصدف يا جماعة عدوها عادى ) 

و الناس حاولت تتصل بأى حد يعرف معتز 

عند فهد و ندى 

فهد اخد ندى بعد الملاهي و قعدها على النيل شوية 

ندى : انا مبسوطة اوى يا فهدى

فهد مسك ندى من وس*طها و يحرك يده بجرأة  : انا اكتر يا قلب فهدك 

ندى : فهد احنا فى الشارع فى ناس حولينا 

فهد : انتى مراتى و بعدين فين الناس دول احنا تقريبا الناس الوحيدة اللى هنا و بعدين انا هخدك بكرة لدكتورة تانية علشان اطمن عليكى و نشوف موضوع الاسبوعين دول انا مش قادر 

ندى فى نفسها تذكرت ذلك اليوم و الدكتورة معها 

فلاش باك 

الدكتورة بعد ما خلصت اللازم مع ندى 

ندى بحرج : هو يا دكتورة ممنوع جوزى يقرب*لى الفترة ديه صح 

الدكتورة : يومين تلاتة بالكتير الجروح اللى عندك سطحية و النز*يف مش قوى للدرجة 

ندى : راحة يومين تلاتة ازاى انا مش قادرة أقف على رجلى 

الدكتورة : ده علشان حصلك اجهاد يومين و كل ده يتحسن مع الدواء

ندى : ممكن يا دكتورة اتفق معاكى على حاجة ارجوكى توافقى انتى شايفة حالتى و فعلا اتفقت معها على موضوع الاسبوعين دول علشان تربى فهد 

باك 

ندى : دكتورة تانى ليه ما انا مرتاحة مع علاج الدكتورة و بدأت اتحسن 

فهد : انا هنروح علشان نطمن مش اكتر و بعدين انا شوية هطلع نار من ودانى يعنى يارب تكونى راضية عنى و قعدين فى بيت لوحدنا بس الظروف مش سامحة ده كده حرام انا حاسس انك بقيتى ادمانى يا ندى انا مش بقدر ابعد عنك خلاص 

ندى بقلق و هتعترف خلاص : فهد انا..........

التليفون رن و كان رقم معتز 

فهد : مش بقولك عينه فى الجوازة 

فهد : ايه فين المستشفى 

ندى و فهد راحوا المستشفى 

معتز بقاله اكتر من أربع ساعات فى العمليات  و مخرجش و فهد قلقان عليه و والد و الدة معتز لسه ميعرفوش فهد نسى يتصل بهم من الخضة 

بعد ساعتين كمان و الصبح طلع الدكتور خرج 

فهد : طمنى يا دكتور 

الدكتور : هو الحالة كانت حرجة جدا و كمان حصله ك*سر مضعف فى رجليه الاتنين و ك*سر فى دراعه اليمين و الحمد دلوقتى مستقرة  و دلوقتى احنا هننقله أوضة عادية و هيكون تحت الملاحظة 

فهد : شكرا يا دكتور

فهد اتصل بوالد معتز و قاله 

ملك الصبح راحت الشغل و كل مكنش لو سيرة اللى عن الراجل اللى نجا من حا*دثة المو*ت ديه 

و فجأة ملك لمحت ندى فى المستشفى 

ملك : ازيك يا ندى بتعملى ايه هنا

ندى :  ملك معتز عمل حادثة و انا و فهد هنا من بليل 

ملك : انتى بتقولى ايه وهو هنا من بليل و  فهمت انه هو اللى كان فى الحادثة اللى سمعت عنها 

عند معتز فى الأوضة فهد دخله 

معتز كان واخد مسكنات و منوم علشان ميحسش بالألم 

ندى دخلتلهم الاوضة و شافت فهد بيعيط على صاحب عمره 

ندى حاولت تخفف عن فهد شوية و توسيه و لما اطمنوا عليه روحوا علشان يرتاحوا شوية 

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

عند معتز بدا يصحى  و لقى ملك قدامه و كانت بتعيط 

معتز بخترفة: انا دخلت الجنة ولا ايه 

ملك انبسطت لما معتز فاق و خرجت بسرعة و معتز نام تانى و صحى لاقى اهله و فهد و ندى موجودين 

معتز : هو ايه اللى حصل انا فين 

فهد : انت فى المستشفى انت كويس حاسس بيه 

معتز : مش حاسس برجلى خالص هما فين 

فهد : موجودين بس متجبسين الدكتور مديك مسكن علشان متحستش

والدة معتز : انت كويس يا ابنى  طمنى 

معتز : انا كويس يا ماما ...فهد قرب شوية 

فهد قرب 

معتز بيوشوش فهد

فهد ضحك  : طب يا جماعة ممكن تطلعوا شوية لانه محرج منكم شوية 

خرجوا معتز كان عايز يعمل حمام و مكسوف منهم فهد ساعده فهد كان هيخرج علشان يدخل اهل معتز 

معتز : فهد عايز اسالك حاجة 

فهد : قول 

معتز : هى ديه المستشفى اللى فيها ملك

فهد : ايوة بس انت عرفت منين 

معتز : ملكش دعوة و قولهم معتز عايز ينام و روحهم مش عايز ابهدلهم معايا 

فهد : مش مطمنلك ماشى 

فعلا اهل معتز ماشوا 

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

فهد : ما تيجى ندخل للدكتورة هنا نطمن عليكى

ندى بتوتر : لاء بلاش يلا نروح 

فهد : مالك قلقتى ليه احنا هنطمن عليكى و دخل ندى للدكتورة و كشفت عليها و قالت إنها كويسة جدا

فهد : حضرتك متأكدة انها كويسة و قالها الكلام اللى دكتورة قالته له قبل كده 

الدكتورة : أسبوعين ايه لاء ديه سليمة و مفيش اى مشكلة  

فهد فى العربية 

فهد : انا كنت شاكك فى الدكتورة ديه من الاول 

ندى : .........

فهد : مش بتتكلمى يعنى 

ندى بقلق  من اللى جاى : لاء عادى

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

عند معتز طلب مدير المستشفى 

معتز اتفق معاه أن ملك تكون هى الممرضة الوحيدة اللى تهتم بالحالة بتاعته و محدش غيرها و ميكونش عندها حالة غيره و دفع للمدير كتير علشان يوافق على طلبه 

المدير بلغها بكده 

ملك : يعنى ايه مش فاهمة انا بشتغل فى المستشفى مش عنده 

المدير : لو مش هتنفذى هتتطردى و بعدين ده من أهم المرضى اللى عندنا و بعدين هو فى حاجة يا آنسة ملك تمنعك انك تهتمى باستاذ معتز 

ملك  بتظهر ان مفيش حاجة : لاء عادى انا بس استغربت من الطلب 

مدير : طب يلا على شغلك 

ملك دخلت لمعتز و بدأت تقيس له النبض و تشوف درجة حرارته و إلى ما ذلك و خلصت و جت تخرج 

معتز : انتى رايحة فين 

ملك : خلصت لحضرتك و ورايا شغل 

معتز : شغل ايه اظن انى انا شغلك بس يبقى انتى رايحة فين 

ملك : اظن انى عملت اللازم لحضرتك و المفروض ترتاح مش اكتر 

معتز : انا عايز اغير هدومى تعالى غيرهالى 

ملك : لاء حضرتك فاهم غلط انا مش بغير لحد انا هنده لحد من الممرضين الرجالة يساعد حضرتك 

معتز : لاء انتى مش ممرضتى الخاصة يبقى انتى اللى تساعدنى يا اما نجيب مديرك يشوف الموضوع ده 

ملك بغيظ : خلاص يا فندم هساعد حضرتك 

ملك بدأت تلبسه و ظهر أمامها عارى الصدر ملك اتكسفت و لفت وشها و معتز فجاة شدها من وسط*ها علشان تقرب 

ملك راحت ض*ربت معتز قلم و كأنها كانت عايزة تديله القل*م ده من فترة : انت ازاى تجرأ و تمسكنى كده و جت تخرج معتز مسكها من اديها 

معتز : انا اسف يا ملك مكنش قصدى كملى و انا اسف أنا بس كنت عايزك تقربى  علشان انتى بعيدة و مش عارفة تعملى حاجة كده 

ملك مش طايقة انها تبقى معه فى نفس الأوضة بس مضطرة و بدأت تغير لمعتز 

ملك: عايز حاجة تانى حضرتك ساعة و معاد الدوا التانى مع الغدا اقدر أمشى 

معتز : ملك انا عايز اتكلم معاكى و بعدين انتى بتتكلمى رسمى كده ليه 

ملك : مش فاهمة حضرتك انت مريض و انا ممرضة المفروض اكلم حضرتك ازاى 

معتز : لاء يا ملك انتى خطبتى و هتبقى مراتى 

ملك : لاء حضرتك تقربيا غلطان احنا مفيش حاجة من ديه و اظن انك محتاج ترتاح و أعصابك تعبانة شوية و ملك جت تخرج 

معتز حاول يقوم و لكنه عاجز عن ذلك و كان يقع 

ملك بخضة : معتز انت بتعمل ايه انت تعبان و عايز تستريح 

معتز : انا مش هستريح غير لما تقعدى و تتكلمي معايا 

ملك بمسايسة له : طب انا مش جاهزة للكلام دلوقتى ممكن تدينى فترة و نشوف موضوع نكلم ده 

معتز : ماشى يا ملك 

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

ندى و فهد

فهد : انا مش مصدق و راح شدها له 

ندى بتوتر و قلق   : فهد انا عايزة اقولك حاجة 

فهد : مالك يا ندى فى ايه 

ندى : فهد انا اللى قولت للدكتورة تقولك كده 

فهد : ايه طب ليه انتى مش عايزانى اقرب*لك 

ندى بدموع : فهد انا كنت خايفة منك يوميها و ...

فهد بمقاطعة : و قولتى تربينى شوية صح 

ندى : لاء يا فهد بس انت كنت ساعتها بتتعامل معايا بعصبية و كنت قاسي اوى و انا خوفت 

فهد : انتى لسه خايفة منى 

ندى :.......

فهد : ردى انتى خايفة منى دلوقتى و مش عايزة اقر*بلك قوليلى انك رفضانى 

ندى : لاء يا فهد بس انا كنت عايزة وقت و انا لو مكنتش عملت كده كنت هتعمل كده و انا مش مستعدة نفسيا 

فهد : انتى ليه مقولتليش انا كنت هتفهم موقفك للدرجادى خوفت منى طب انا وعدتك انى مش هغصبك على حاجة 

ندى : فهد انا عارفة انا اطمنتلك بعدها بس 

فهد : بس ايه كنتى بتحبى تشوفينى و انا بتعذ*ب ببعدك عنى 

ندى : فهد انا اسفة 

فهد جلس و كان حزين : متعتذريش على حاجة يا ندى انتى مغلطيش انا اللى ممكن اكون تقيل عليكى و انتى مش حابة معايا كده انا كان نفسى تكونى بتبدلينى نفس المشاعر بس خلاص انا مش هقرب*لك لو انتى مش عايزة 

ندى : يا فهد انت فهمت غلط انا مش رفضاك و لا بحب اشوف بتتع*ذب زى  و كملت بدون قصد و بحب كده معاك جدا انا بس كنت خايفة و انت طمنتنى بس كده و كملت بهزار قوم بقى من قدامى بدل ما اتهور و انت قمر كده 

فهد بابتسامة : بجد 

ندى : بجد ايه ؟ 

فهد : انك هتتهورى و عايزانى 

ندى وشها احمر جدا : ه 😳😳😳

فهد قرب اكتر من ندى : مش انتى قولتى انك مش رفضانى انا قدامك اهو 

فهد : لو مقر*بتليش دلوقتى هفهم انك رفضانى كزوج ليكى 

ندى : ايه لاء 

فهد : طب اثبتى 

ندى قربت من شافي*فه و قبلته بجهل 

فهد انبسطت و بمشاكسة  : مش كده 

ندى : اومال 

فهد شالها و بيطلع الأوضة: انا هقولك 

ندى بدلع  : فهد لاء 

فهد : ده انا بقالى اسبوع بغلى و محدش حاسس

و نسيبهم مع بعض شوية 

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

بعد ساعة عند معتز 

ملك دخلت و معها الغدا و ادته الدوا و ماشية 

معتز : رايحة فين 

ملك : هسيب حضرتك تاكل 

معتز : ايه حضرتك اللى بتقوليها من الصبح ديه نادينى بأسمى و بعدين انا هاكل ازاى انا مش بعرف اكل بايدى الشمال 

ملك قعدت و بدأت تأكله 

معتز مبسوط اوى : انا لو حد كان قالى انى لما اعمل الحادثة هتاكلينى بيدك و تهتمى بيا انا كنت عملتها من زمان 

ملك بدون قصد : بعد الشر عليك أن شاء الله تخف و تبقى كويس 

معتز : انتى كنتى فى الأوضة الصبح 

ملك : ايه انت كنت صاحى  لاء لاء مدخلتش

معتز : بطلى انا كنت عارف انه مش بهلوس و انك كنتى خايفة عليا 

ملك : لاء انا مكنتش هنا الصبح و مش بخاف عليك و بعدين انت بنسبالى حالة مش اكتر و انا بشفق عليها 

معتز فجاة وقف اكل : انا مش عايز اطفح و شكرا لعطفك 

ملك : انا مش قصدى انا التعبير خانى و انت لازم تاكل علشان الدوا انت ماكلتش حاجة 

معتز : عايزانى اكل اتكلمى معايا فى موضوعنا 

ملك : احنا مفيش ما بينا مواضيع اصلا يا معتز 

معتز : خلاص خدى الاكل مش هاكل 

ملك : لاء لازم تاكل علشان صحتك 

معتز : ملكيش دعوة ان شاء الله اموت طالما مش راضية تدينى فرصة اكلمك معاكى 

ملك : عايز تتكلم فى ايه يا معتز بس و انت بتتكلم تاكل موافق 

معتز بفرحة : موافق  و بدا ياكل 

معتز : ممكن تخلينى افهمك انا عارف انى غلطان و حيو*ان و اى حاجة عايزة تقوليها بس انا عايز تدينى فرصة اخيرة اثبت فيها انى كويسة و ان اللى حصل ده مكنتش غير غلطة و مش هتتكرر و انا مش عايز حد غيرك انا عملت الحادثة ديه علشان كنت قاعد افكر فيكى و ندمان انى عملت كده انا رفضت ميرا و كمان بطلت اسهر بره و بقيت ماشى عدل 

ملك : طب ده كويس لنفسك انا مالى و بعدين انا اديتك فرصة عملت بيها ايه 

معتز : بالله عليكى ادينى فرصة و كمان انا مستعد لأى حاجة تطلبيها انا اكتشفت انى مكنتش مقدر  نعمة وجودك فى حياتى يا ملك و ربنا جبلك حقك فيا أدام عينك اهو 

ملك : اولا انا اكيد مش شمتانة فيك يا معتز بالعكس انا عايزاك تخف و تبقى كويس 

معتز : انا عارف قولتى ايه هتدينى فرصة 

ملك : ..........